Choroba wrzodowa żołądka i ...

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, zdrowie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy jest schorzeniem dość często występującym. W ostatnim czasie zachorowalność na tą chorobę znacznie wzrosła. Nieustanny pośpiech, napięcie nerwowe, duży stres, zmienność nastrojów, nieodpowiednie i nieregularne przyjmowanie posiłków, popularne nałogi palenia papierosów i picia alkoholu osłabiają układ nerwowy i destabilizują naturalny system odpornościowy. Istotą choroby i podłożem dokuczliwego odczuwania dolegliwości jest wytworzenie się w błonie śluzowej żołądka lub dwunastnicy ubytku, czasami nawet kilka ubytków, pod postacią nadżerki.

Nadżerka ta może być mniej lub bardzie głęboka, a nie leczona z czasem się pogłębia. Może być różnych rozmiarów, począwszy od wielkości ziarnka pieprzu do średnicy kilkunastu centymetrów. Jako pewnego rodzaju rana na błonie śluzowej daje nieprzyjemne dolegliwości bólowe. Występują one w efekcie nieustannego drażnienia tego owrzodzenia przez spożywane pokarmy i sok żołądkowy, zwłaszcza w przypadku nieregularnego posilania się tzn. z długimi przerwami. Ubytek, czyli nisza wrzodowa, może w przypadku nie leczenia pogłębiać się i poszerzać. Jeśli dojdzie do uszkodzenia znajdującego się tam naczynia krwionośnego, następuje krwawienie czyli krwotok wewnętrzny.

Jeśli przedstawiany stan jest nadal nie leczony lub leczony nieefektywnie, nisza wrzodowa może się poszerzać i pogłębiać aż do całkowitego zniszczenia ściany żołądka. W przypadku pęknięcia ściany żołądka następuje silny, nagły ból w jamie brzusznej, zaostrzenie rysów twarzy, wstrzymanie stolca i wiatrów, wystąpienie zimnego potu, szybkie pogorszenie się ogólnego stanu. Są to już objawy zapalenia otrzewnej. Wtenczas operacja jest właściwie jedyną szansą na uratowanie życia. Przeciwdziałanie chorobie żołądka lub dwunastnicy polega na przestrzeganiu następujących warunków: uregulowany tryb życia, uregulowany sposób odżywiania się co do liczby, jakości i pory przyjmowanych posiłków, wystrzeganie się bodźców nerwowych i stresów, efektywne likwidowanie wszelkich ostrych i przewlekłych stanów zapalnych, bezwzględne pozbycie się nałogów palenia i picia.

Konieczna profilaktyka

Przyczyny rozwoju choroby wrzodowej są różne i nie można stworzyć doskonałej diety ani typowych przykazań dla tzw. wrzodowca. Istnieją jednak pewne zakazy, które mają na celu zabezpieczenie systemu nerwowego i przewodu pokarmowego przed niepotrzebnym drażnieniem. Przewód pokarmowy trzeba chronić przed obciążeniem produktami balastowymi. np. różnego rodzaju dodatkami chemicznymi dodawanymi w trakcie przetwarzania i utrwalania wyrobów spożywczych. Symptomy nietolerancji zjedzonego produktu to: mdłości, wymioty, kurczowe bóle brzucha. wzdęcia i odbijania, bóle głowy, uczucie ociężałości i senności, biegunka lub zaparcia stolca. Produkt, który wywołuje objawy nietolerancji musi być usunięty z codziennego menu. Może być przyjmowany okazjonalnie tylko w małych ilościach.

W postępowaniu leczniczym trzeba przede wszystkim uwzględnić zasady zapobiegania. Człowiek cierpiący na chorobę wrzodową powinien koniecznie zaprzestać palić papierosy, pić alkohol, kawę naturalną i mocną herbatę, spożywać potrawy przesolone, smażone, bardzo tłuste i bardzo słodkie, produkty konserwowe i marynaty. Reakcje na produkty spożywcze są osobiste, toteż dietę trzeba układać z uwzględnieniem tolerancji danych produktów. Posiłki powinny być przyjmowane 4 – 6 razy na dobę, aby utrzymać równomierne wydzielanie soków trawiennych. Jedzone potrawy nie mogą być przetwarzane, podgrzewane, bardzo zimne ani bardzo gorące. Bazę pożywienia winny stanowić produkty świeże, nie przetwarzane, raczej gotowane, duszone bez tłuszczu (np. w wodzie z przyprawami czy warzywami), również pieczone (np. ziemniaki, jabłka, mięso z rożna itp.).

Jedzenie produktów surowych jest niezwykle korzystne, ale należy dokładnie przeżuwać każdy kęs i mieszać ze śliną przed połknięciem. Jeść trzeba zawsze w spokoju, nigdy do syta. Ostrzejszy przebieg choroby następuje zwykle wiosną i jesienią, jednak nie jest to regułą. Zaostrzenie może zaistnieć w każdej porze roku, jeżeli zadziałają czynniki sprzyjające (np. błędy dietetyczne, nieregularny tryb życia, długotrwały stres, nałogi). W czasie zaostrzenia choroby wrzodowej obowiązuje bardziej ścisły rygor dietetyczny. Trzeba więc spożywać zupy z warzyw gotowane w wodzie bez mięsa, papki z białej mąki, grysiku, ryżu, płatków owsianych itp. jak również kluski, makarony, kasze, ziemniaki, jaja gotowane na miękko, mięso chude gotowane, ryby chude gotowane, białe czerstwe pieczywo, ewentualnie twaróg, kefir, jogurt. Z jadłospisu eliminujemy mleko.

Niezwykle istotne jest zachowanie regularności czasu pracy i odpoczynku, jak również czasu przyjmowania posiłków. Jeść trzeba co 3 - 4 godziny, a spać przynajmniej 8 godzin na dobę, zawsze w tym samym czasie. Korzystnie działają spacery na świeżym powietrzu i ćwiczenia gimnastyczne. W czasie zaostrzenia procesu chorobowego mogą wystąpić silne bóle, niepokój, rozdrażnienie, wybuchowość, trudność utrzymania przyjaznych kontaktów z otoczeniem. Stan taki wymaga zapewnienia choremu wypoczynku fizycznego i psychicznego.

Niekorzystne jest nader częste zażywanie sody spożywczej, ponieważ wchłania się ona szybko z przewodu pokarmowego i może przyczynić się do nadmiernej zasadowości organizmu. Pozytywnie działają takie specyfiki jak Alusal, Alugastrin, Ranigast. Preparaty te zobojętniają kwas solny w żołądku i prawie w ogóle nie wchłaniają się z przewodu pokarmowego, jednak przyjmowane w nadmiarze mogą uniemożliwić wchłanianie niektórych składników pokarmowych i soli mineralnych. Lek w tabletkach nie powlekanych powinno się przed połknięciem rozgryzać i popijać ciepłą wodą lub herbatą ziołową, natomiast leki w tabletkach powlekanych trzeba połykać w całości i popijać sporą ilością płynu.

Siemię lniane

Siemię lniane ma pozytywne działanie w leczeniu wielu chorób układu pokarmowego. W chorobie wrzodowej działa osłaniająco na błonę śluzową, zmniejszając tym żrące działanie kwasu solnego. Sposób przyrządzania: łyżkę siemienia lnianego opłukać na sitku zimną wodą, wsypać do garnuszka, zalać jedną szklanką zimnej wody, przykryć i pozostawić na bardzo małym ogniu. Podgrzewać powoli aż do zagotowania, po czym zestawić do przestygnięcia. Wypić powoli na pusty żołądek bez cedzenia. Tak samo postąpić przy zaparciach stolca.

Mieszanki ziołowe

Działanie korzystne mają herbaty z mieszanek ziołowych. Nieżyjący profesor Aleksander Ożarowski zalecał takie mieszanki:

Mieszanka I: siemię lniane – 50 g, jaskółcze ziele – 20 g, liść mięty pieprzowej – 20 g, liść melisy – 20 g, korzeń waleriany – 20 g. Jedną łyżkę mieszanki zalać jedną szklanką wrzątku i po zaparzeniu przecedzić. Pić 5 razy dziennie po dwie łyżki.

Mieszanka II: mech islandzki – 20 g, ziele krwawnika – 20 g, siemię lniane – 20 g, liść pokrzywy – 20 g. Jedną łyżkę tych ziół zalać 1 szklanką zimnej wody, podgrzewać do zagotowania, przestudzić, przecedzić i pić cztery. razy dziennie po – szklanki przed jedzeniem.

Herbaty ziołowe o. Grzegorza Sroki

Mieszanka przy owrzodzeniu żołądka:

1. Ziele bylicy bożego drzewka – 100 g
2. Koszyczki rumianku – 100 g
3. Kwiat lipy – 100 g
4. Ziele drapacza lekarskiego – 50 g
5. Ziele dziurawca – 50 g
6. Ziele krwawnika – 50 g
7. Korzeń prawoślazu – 50 g
8. Liść babki lancetowatej – 50 g
9. Kwiat nagietka – 50 g

Zioła wymieszać i zaparzyć w proporcji: dwie łyżki ziół zalać dwoma szklankami wrzątku, przykryć i postawić w cieple miejsce na 30 minut. Po przestudzeniu przecedzić i pić 2 razy dziennie po szklance między posiłkami.

Herbata z nagietka

Herbata z płatków kwiatu nagietka pomarańczowego działa leczniczo przy wszelkiego rodzaju dolegliwościach uczuleniowych. Jest więc idealnym lekiem w chorobie wrzodowej spowodowanej uczuleniem na niektóre składniki pokarmowe. Sposób stosowania: jedną łyżkę wysuszonych płatków kwiatu nagietka zalać jedną szklanką wrzątku, przykryć i odstawić w ciepłe miejsce na 30 minut. Następnie przecedzić i popijać między posiłkami w ciągu dnia.

Zioła mogące pomóc

Na choroby wrzodowe można polecić lekkie herbaty z dziurawca, pokrzywy, krwawnika, rumianku, ogórecznika, liści poziomki, truskawki, maliny, jeżyny, czarnej porzeczki oraz wywary z warzyw do picia ? bez mięsa i bez soli. W prawie wszystkich chorobach przewodu pokarmowego pomocne okazują się czarne jagody pod każdą postacią: świeże, suszone i zaprawiane w słojach.

Sok z kapusty lub ziemniaków

Spora grupa chorych uzyskała znaczną poprawę zdrowia dzięki piciu soku ze świeżej kapusty lub ziemniaków. Leczenie takie najlepiej zastosować jesienią, kiedy warzywa posiadają pełną wartość leczniczą i odżywczą. Metoda leczenia sokiem z ziemniaków: obrane ziemniaki utrzeć na plastikowej tarce, lub przepuścić przez sokowirówkę i pić świeży sok cztery razy dziennie między posiłkami po 1/2 szklanki z dodatkiem łyżeczki miodu, niewielkiej ilości soku z marchwi lub cytryny. Kuracja powinna trwać 4 tygodnie.

Irena Gumowska w publikacji „Bądź zdrów – smacznego” pisze o kuracji wrzodowców kapustą przez dr Garnetta Cheneya z USA. Lekarz ten podawał ochotnikom 5 razy dziennie napój złożony z 10 – 20 dag soku z kapusty i 5 dag soku z selera. Większość wyzdrowiała po 6 – 9 dniach, podczas gdy klasyczne leczenie trwa 6 tygodni. Gumowska zaleca, aby w celach leczniczych wycisnąć sok z główki kapusty o ciężarze około 1 kg. Można ten sok uzyskać w sokowirówce, można kapustę zmiksować i przetrzeć przez sito. A tego soku – w dawkach leczniczych – należy pić 5 szklanek dziennie, w mniej więcej równych odstępach czasu. Uwaga! Pić sok z kapusty świeżej nie kiszonej. Przedstawione kuracje surowcami roślinnymi mogą być powtarzane zależnie od potrzeb, bez szkody dla organizmu, jednak pod warunkiem, że rośliny rosły na nawozach naturalnych, bez oprysków preparatami chemicznymi i nie zepsuły się w czasie przechowywania.

Olejek rokitnikowy

Olej rokitnikowy wytwarzany jest z owoców ananasa syberyjskiego. Działa jak naturalny antybiotyk, niszczy bakterie, w tym Helicobacter pyroli, osłabia działanie kwasów żołądkowych, przyspiesza regenerację tkanek, a w procesie gojenia nie powstają blizny, które mogłyby przeszkadzać w przechodzeniu pokarmu do jelit. Olejek rokitnikowy uszczelnia naczynia krwionośne, likwidując wewnętrzne krwawienia, blokuje rozwój arteriosklerozy. Może być używany w stanach zapalnych żołądka, dwunastnicy, jelita grubego, błon śluzowych, a także gardła, zatok nosowych, narządów rodnych. Uniemożliwia rozwój gronkowca złocistego, paciorkowca, leczy zakażenia i uzupełnia braki witamin i minerałów, przede wszystkim wit. C. Zabezpiecza organizm przed powstawaniem nowotworów układu trawiennego. Osoby, które nie chorują na wrzody, ale są nimi zagrożone, powinny pić olejek profilaktycznie. Istniejący wrzód żołądka czy dwunastnicy można wyleczyć odpowiednim postępowaniem medycznym, ale chorobę wrzodową, zakodowaną w komputerze mózgowym, człowiek musi zwalczyć sam, poprzez odpowiednio uregulowany codzienny tryb życia – bez nałogów i bez stresów – w harmonijnej zgodzie z otoczeniem.

Źródło: Poradnik uzdrawiacza – Cezary Kruk

Linki